من منم ،کسی نمی داند ونمی تواند تا زمانی که نسبت به من وکارم آگاهی وشناختی کسب نکند بگوید تو عالی هستی ودارای مهارت من منم ،خودخودم ،معلمی خستگی ناپذیر ونستوه ،شجاع وکاربلد ،مادری صبور ،همسری قوی ومستحکم وخیلی خیلی مهارتهای دگر ,هیچ وزیری ،وهیچ همکاری نمی تواند بگوید که من نادیده تو راتایید می کنم ،باید دید،شناخت ،ودرک کرد داشتن فرزند بیمار خاص با شغل معلمی چگونه می شود ؟؟؟ زدن آمپول دسفرال های هشت ساعته ی شبانه تا صبحگاه وسپس نه با چشمی گریان وظاهری ژولیده بلکه خوش وخرم ،گیرا وخندان وشیک وبا جسارت به دیدار دوست رفتن مگر غیرممکن است ؟ منم میتوانم جعل کتاب کنم ویا واقعا مانند زحمتکشان عزیز همکار کتابی بنویسم ویا مقاله ونشریه ای بنام ثبت کنم ،اما ......... نشریه ومقاله وکتاب من دانش آموزان وکلاسم هستند ،مدرسه وعشق هایم هستند با توجه به اینان من هم کتابم ،هم مقاله وهم چیزهای دگر..پس بزرگترین مهارت من پشت درب مدرسه رها کردن مشکلات ،امپول دسفرال وسیناتروپین ،کیسه های خون وبیمارستان وانواع ........دیگر است ، پس من منم وبخودم ومعلم بودنم ومادر وهمسر نمونه بودنم افتخار میکنم ،اینان همه مهارت نیستند؟پس چه اند ؟ به نظرم همه بدون مهارت نبوده ونیستند که بدین جا رسیده اند،اما در ظاهر نمی شود ونمی شود ،باید چشم ها را شست وجور دیگر نگاه کرد . آرزویم برای همه سلامتی وسلامتی وشادکامی است .مانا ودل خوش باشید

زن

ایرانی

masoumeh.alizadeh.ghs@gmail.com

کارشناسی ارشد

پیام نور

زبان وادبیات فارسی